Armenië: zusters geven weeskinderen een nieuwe thuis

17/05/2022 Leuven – Met brood, zout, bloemen en een lied verwelkomen de kinderen van het weeshuis van de Armeense katholieke Kerk in Gyumri de bezoekers van Kerk in Nood. Ze hebben hun zondagse kleren aangetrokken, maar veel van de kleine gezichten kijken ernstig.

“Hoe goed we ook zijn voor de kinderen en hoe gebroken de omstandigheden thuis ook zijn, we kunnen nooit de ouders vervangen,” zo legt zuster Haguinta Muradyan, de overste van het weeshuis, uit. 35 kinderen hebben hier een nieuwe thuis gevonden. De meesten van hen zijn wezen. “Maar waar mogelijk, sturen we de kinderen terug naar hun families om te slapen.”

Zelfs zonder zelf moeder te zijn, stralen de zusters een grote moederlijkheid uit. Emmanuel, die pas twee jaar oud is en met zijn twee oudere broers en zussen in het tehuis woont, omdat zijn moeder aan kanker is gestorven en zijn vader ergens in Rusland werkt, kruipt dicht tegen zuster Srpouhi Poghasyan aan en noemt haar teder mama, wat de zuster ook zegt. Zij vertelt waarom zij religieuze is geworden. “Ik heb altijd veel kinderen willen hebben. Zou ik er ooit zoveel gehad kunnen hebben?”, lacht ze en kijkt liefdevol naar de schare kinderen aan de gedekte eettafel.

De Armeense katholieke zusters van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria hebben een bewogen geschiedenis achter de rug. De congregatie, die in 1847 in Constantinopel werd gesticht, moest zich wijden aan de opvoeding van arme meisjes. Na de Armeense genocide vluchtten de zusters naar Syrië en Libanon. Pas na de val van het IJzeren Gordijn begonnen de zusters hun apostolaat ook in Armenië. In 1998 werd het weeshuis in Gyumri geopend.

Maar de zusters zijn ook actief buiten dit tehuis. Zo geeft zuster Srpouhi catechese in zeven dorpen in de omgeving. Sinds 1994 organiseren de zusters ‘Vakantie met God’, gesteund door Kerk in Nood. Vorig jaar kwamen er 600 kinderen, waaronder veel gevluchte kinderen uit Nagorno-Karabach. Kleine Alisa is enthousiast: “Het is het beste kamp dat ik ooit heb bezocht. We hadden zulke fijne dagen, geweldige excursies. Ik leerde veel gebeden en andere belangrijke dingen voor mijn leven.” Voor veel kinderen is het kamp ook een voorbereiding op het doopsel.

Sinds enkele jaren ontfermen de zusters zich ook over een 50-tal gezinnen die in onmenselijke omstandigheden leven. We bezoeken zo’n gezin in een vervallen huis vlakbij het busstation. Hier woont de 70-jarige Gohar, die haar huis verloor bij de grote aardbeving in 1988.

In de flat ernaast ontmoeten we Susanna, een kankerpatiënte die nog maar een schim is van haar vroegere zelf. Als zuster Srpouhi op bezoek komt en altijd iets lekkers meebrengt, is dat meer dan een mild geschenk. Het is de diepe troost van het niet verlaten zijn door God en de wereld.

Kerk in Nood steunt het werk van de Armeense zusters en dat van zusters in nog eens 100 landen. Wilt u ons hierbij helpen?

Uw gift wordt voor deze of gelijkaardige projecten en voor de pastorale opdracht van Kerk in Nood gebruikt.
Mededeling op uw overschrijving: 446-05-00 Armenië