8/02/2022 Leuven – De prelatuur Itacoatiara, gelegen aan de oevers van de Amazonerivier, op 270 kilometer van Manaus, is met zijn 59 000 vierkante kilometer bijna twee keer zo groot als België en telt 200 000 inwoners.
Alsof de pandemie nog niet genoeg was, vonden in 2021 de grootste overstromingen plaats die ooit in het Amazonegebied zijn geregistreerd, waardoor de zes parochies van de prelatuur in een noodtoestand belandden en een groot deel van de stadsbevolking gedwongen werd te verhuizen. Alleen al in de stad Itacoatiara, de zetel van de prelatuur, zijn 1 400 gezinnen rechtstreeks getroffen door de overstroming, die schade heeft toegebracht aan huizen en bedrijven, en door de gevolgen, waaronder een toename van het aantal gevallen van giftige dieren zoals slangen en schorpioenen, waarbij alleen al in de eerste helft van het jaar in de stad Itacoatiara meer dan 100 gevallen van aanvallen werden geregistreerd.
Aangezien bijna de helft van de bevolking in meer dan 200 riviergemeenschappen woont, moeten de 16 priesters van de prelatuur zich grote inspanningen getroosten om de gelovigen te bereiken. Dit is het geval voor priester Bruno Nirmal, wiens missie werd bemoeilijkt door het feit dat zijn parochie, Cristo Rei, geen boot heeft. De tochten, die tot 10 uur kunnen duren, “waren beperkt tot de gevallen waarin we over enige middelen beschikten om een boot te huren en de bezoeken af te leggen”.
Dankzij de gulheid van haar weldoeners heeft Kerk in Nood kunnen voldoen aan het verzoek van de bisschop van Itacoatiara, Mgr. José Ionilton, en een aluminium boot kunnen schenken aan de parochie van Christus Koning.
De eerste reis, die eind juli plaatsvond, was geweldig volgens priester Bruno. “Deze boot helpt ons om sneller in de gemeenschappen langs de rivier te zijn, waardoor we het aantal bezoeken kunnen opvoeren. We zijn al in drie gemeenschappen geweest om huizen te bezoeken, leiderschapstraining te geven, Missen te houden en te dopen. Het geloof van de mensen is heel sterk, ze dorsten naar de Mis, naar de Eucharistie, naar God. Wanneer zij bezoek krijgen van de priester, laten zij alles achter zich en wijden zich die dag met heel hun hart aan het deelnemen aan de Mis, aan het bidden van de Rozenkrans en aan de vormingen.”
Priester Bruno steekt zijn dankbaarheid niet onder stoelen of banken: “Namens de parochie wil ik de weldoeners van Kerk in Nood bedanken voor hun gift. Alleen samen kunnen we Gods Rijk bouwen. Ik ben er zeker van dat Gods beloning zeer groot zal zijn. Ik verzeker u dat u in mijn gebeden bent.”
Monseigneur Ionilton spreekt ook zijn dankbaarheid uit: “Ik vraag Christus, Koning van het universum, om veel zegeningen voor de weldoeners van Kerk in Nood, zodat zij de Kerk in het Amazonegebied, die in zo’n grote nood verkeert, kunnen blijven helpen”.
Kerk in Nood ontvangt veel verzoeken om hulp van de Kerk in de Amazoneregio, een missiegebied dat afhankelijk is van de toewijding van missionarissen ter plaatse, maar ook van de vrijgevigheid van hen die van ver helpen, zoals de weldoeners van Kerk in Nood.