Christelijke studenten in Libanon onder druk om hun land te verlaten

Voor veel Libanese christelijke studenten is de Universitaire Pastorale Dienst een reddingslijn die hen in staat stelt om in het land te blijven, terwijl alles om hen heen reden lijkt te geven om op te geven. Kerk in Nood helpt de organisatie om haar activiteiten te financieren, die nu meer dan ooit nodig zijn.

Stel je een land voor waarin je spaargeld ’s nachts is verdwenen en je salaris twintig keer minder waard is dan de dag voordien. Stel je voor dat je ouders hard hebben gewerkt om je aan de universiteit te laten studeren, maar dat ze nu je collegegeld niet meer kunnen betalen. Maar dat doet er eigenlijk ook niet meer toe, want de docenten zijn al drie jaar lang in staking, en hoewel sommigen van hen hun cursussen online geven, heb je noch elektriciteit noch het geld om een generator te kopen, dus kan je de lessen toch niet bijwonen. Wanhopig ga je op zoek naar een manier om te emigreren, maar de overheid heeft zoveel schulden dat ze zich geen papier kan veroorloven om paspoorten af te drukken, dus zit je vast.

Is dit de hel? Niet helemaal. Het heet Libanon. Voor deze studenten is het hun thuis(land).

Ongeveer twintig jonge mannen en vrouwen hebben zich verzameld in het kantoor van de Universitaire Pastorale Dienst in Beiroet – een kerkelijke dienst die ondersteuning en activiteiten biedt aan christelijke studenten in Libanon – voor een ontmoeting met een groep vertegenwoordigers van de pauselijke hulporganisatie Kerk in Nood in een poging te beschrijven hoe het leven eruit ziet in een land dat getroffen is door een van de ergste financiële crises in de geschiedenis, verergerd door interne politieke conflicten, een enorme explosie die het havendistrict heeft verwoest, en een pandemie.

Maria, studente architectuur, vertelt dat ze de zaklamp op haar mobiele telefoon moet gebruiken om het werk te doen dat nodig is om af te studeren, en vat de algemene stemming samen: “We hebben het gevoel dat ons land ons hier niet wil”.

“We willen leven, maar dat kunnen we niet. We zijn lange tijd niet in staat geweest om vrienden te ontmoeten vanwege Covid, en nu kunnen we nog steeds niet buitenkomen en plezier hebben vanwege de economische crisis,” voegt Rebecca toe, zittend op de vloer in de door jongeren overbevolkte ruimte.

Verstoken van het sociale leven zouden velen graag hun studie voortzetten, maar omdat de staatsuniversiteiten hun personeel niet kunnen betalen, zijn de docenten al bijna drie jaar in staking, zonder uitzicht op terugkeer. In sommige gevallen moeten studenten illegaal 20 dollar betalen om examens te mogen afleggen. Dat kunnen velen zich eenvoudigweg niet veroorloven, aangezien de maandelijkse lonen sinds de ineenstorting van de economie over het algemeen niet meer dan 50 dollar bedragen.

Op de christelijke universiteiten – zes katholieke en één Grieks-orthodoxe – is de situatie beter. Hier zijn docenten niet in staking, maar omdat velen van hen niet langer met de wagen kunnen komen werken, geven ze hun cursussen online, wat een hele reeks problemen oplevert in een land waar elektriciteit schaars is en waar niet iedereen zich een generator kan veroorloven.

In deze context is het verrassend dat slechts de helft van de aanwezige studenten hun handen opheft wanneer gevraagd wordt wie Libanon zou verlaten als hij dat zou kunnen. Tot drie jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik zou vertrekken, maar de afgelopen twee jaar was ellendig. Mijn vader is timmerman, maar heeft de afgelopen vijf jaar geen baan gehad en ons spaargeld is opgebruikt. “We hebben geen keuze, we moeten vertrekken. Mijn ouders moedigen me niet aan, maar ze vinden het niet erg om me te laten gaan”, legt Stephen uit, die computerwetenschappen studeert en, net als de meeste van zijn medestudenten, tot 13 uur per dag werkt om de kosten te dekken van de privé-universiteit waar hij studeert.

Aartsbisschop Georges Bakouny, die de Universitaire Pastorale Dienst leidt, zit tussen de studenten en zegt dat hij hun wanhoop begrijpt. “Ik heb vijftien jaar burgeroorlog meegemaakt, maar de economische situatie is nog nooit eerder zo slecht geweest. Wat kunnen we doen?” vraagt hij.

Het blijkt nochtans dat ze veel doen. Wanneer gevraagd wordt of de Universitaire Pastorale Dienst hun leven draaglijker maakt, heffen alle aanwezige studenten hun hand bevestigend op en worden er talrijke voorbeelden aangehaald. “Iedereen hier heeft me op een bepaald moment in mijn leven geholpen. Als ik droevig toekom, begrijpen ze het voordat ik zelfs maar iets zeg,” vertelt Anthony, die ingenieurswetenschappen studeert. Wanneer hem gevraagd wordt de atmosfeer te beschrijven, opent hij gewoon zijn armen en zegt: “Zoveel liefde”.

Jennie geeft toe dat de groep haar uit een moeilijke situatie heeft gered. “Aan het begin van mijn studie bevond ik me in een heel donkere fase van mijn leven, en deze plek bracht me er uit. Als ik in Libanon blijf, is dat dankzij deze groep. Ik ben bang dat ik deze ervaring in het buitenland niet zal vinden. Ze zijn als een familie voor mij.”

De universitaire pastorale dienst is niet alleen een plaats om te socialiseren of om vriendschappen te sluiten, maar biedt studenten ook vele mogelijkheden om praktische vaardigheden te verwerven, zoals het werken in de media, of op het gebied van logistiek, deelname aan een theater- of muziekgroep, of spirituele activiteiten voorbereiden.

Voor sommigen, zoals Jennie, onderwijst de Universitaire Pastorale Dienst de moeilijke kunst van vergeving, die in Libanon een voorwaarde is voor overleven. “Leven met verschillende gemeenschappen is erg moeilijk. Het is gemakkelijk om oude herinneringen aan geweld op te roepen. De radicalisering neemt toe, zelfs onder degenen die geen oorlog hebben meegemaakt, en zelfs onder de christenen. Ieder van ons bevindt zich in de overlevingsmodus. Zelfs als hervormingen de economische situatie verbeteren, zal dat over 10 of 15 jaar opnieuw gebeuren. Er was geen verzoening, geen genezing van het trauma. Deze plek hielp me de moord op mijn grootvader tijdens de burgeroorlog te begrijpen en te vergeven.”

Het is duidelijk dat het werk van de Universitaire Pastorale Dienst belangrijker is dan ooit. Helaas bedreigt de crisis in Libanon ook haar voortbestaan, en alleen dankzij de hulp van Kerk in Nood om haar jaarlijkse budget te dekken, is de organisatie in staat om de studenten hoop te blijven geven – in de vorm van socialisatie, activiteiten en spirituele en praktische training.

De bijeenkomst, in een ruimte die te klein is voor zo’n menigte, wordt snel voorzien van muziek, terwijl zuster Raimunda een bescheiden maar heerlijke maaltijd voor iedereen bereidt. Studenten grijpen de handen van hun bezoekers om hen de traditionele dansstappen te leren die zij voordoen. Alle pijn die zojuist is uitgedrukt wordt weggedreven door gelach en zang, en laat iedereen zien dat dit zeker niet de hel is, maar Libanon!

(17) Christmas Campaign 2022 : LEBANON – University Pastoral – YouTube

Deze video maakt deel uit van de internationale kerstcampagne 2022 van Kerk in Nood in het teken van Syrië en Libanon, en toont het belang van de hulp die Kerk in Nood biedt voor de financiering van het jaarlijkse budget van de universiteitspastoraal ten gunste van 1000 studenten aan katholieke en officiële universiteiten in Libanon (oktober 2022 – september 2023).

Uw gift wordt voor deze of gelijkaardige projecten en voor de pastorale opdracht van Kerk in Nood gebruikt.
Mededeling op uw overschrijving: 362-07-49 Libanon